AW: Die verschiedenen Dialekte im deutschen Sprachraum
Dees isch ezatle abber wägerle schee!
Em Dialeggd schreiba!
Deeschd au garned oifach.
Wisst ihr abber au, dass au em Dialeggd ohhaimlich viele Fremdwertter geit?
Mai Faworitt isch dees:
„Bua“, hot d'Muatter gsait, „dees Mädle, wo du so flattierscht ond mit dere du so rompussierscht ond romflanierscht, an dere han i scho gar koi Pläsier. Dere ihr Familie dees isch a Bagasch. D'Muatter isch a Ragall - guck dr bloß amol dere ihren Däz ond dere ihr Visasch a! So a mechants Mensch ka i net äschtimiere. Dr Vatter isch au a Kannallje, sonscht isch er ganz passabel. I an deinere Schtell hett net d'Kurasch, ‚s Bordmannee uffzmachet ond schpendabel z'sei. Dia ganz Sach isch mer scho arg schenant.“
„Muatter“, hot dr Bua gsait, „no dusma, mach me net schalu. I schaßs d'Erna net. Wenn i no mei Pläsier han! Mir pressiert's jo net so grantig mit'm Heirote. Aber bei meinr letschte Fisit han i gseha, daß dia Muatter ganz wif ond adrett isch, ond wenn se so mit ihrem Salettle ern Fodell hockt henter ihre Paseele mit ihrem Schemisle ond ihrer Ondertallje - ond a Fazinettle hot se mer au scho geschenkt -, no sieht se aus wia a Madam.“
Wenner wellat, ibersetz I's eich!
